ความกลัว ที่เราเผชิญอยู่ในทุกวันนี้เป็นสิ่งที่ไม่ได้มีอยู่จริง
Posted On หลายครั้งเราเผชิญกับสิ่งที่เราไม่สามารถที่จะก้าวข้ามผ่านมันไปได้หรือสิ่งที่เรากำลังกังวลอยู่ เราเรียกมันว่า ความกลัว ครับ มันเป็นสิ่งที่สมองจินตนาการขึ้นมาว่าสิ่งที่เรากำลังประสบอยู่นั้นเป็นสิ่งที่มีความน่ากลัวทำให้เราไม่กล้าที่จะก้าวไปสู้กับสิ่งนั้น และหลาย ๆ คุณนั้นก็เลือกที่จะหลีกหนีความกลัวเพื่อที่จะให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัยทั้งความรู้สึกและร่างกาย ใครหลายคนมีความกลัวที่แตกต่างกัน
ความกลัว คือสิ่งที่เราจินตนาการขึ้นมาเอง
บางคนกลัวความมืด แน่นอนครับว่าการที่มองไม่เห็นสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบตัวเราจะทำให้เรารู้สึกสับสนและหวาดกลัวมาก ๆ แต่ทุกครั้งที่เราปิดไฟ ก็จะไม่จนไม่สามารถมองเห็น แต่ถ้าหากเราลองอยู่ในความมืดนั้นไปสักพักหนึ่ง ตาของเราก็จะเริ่มมองเห็นสิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัวเรา เห็นไหมว่าความมืดถึงแม้ว่ามันจะน่ากลัวมากแค่ไหนสุดท้ายแล้วเราก็ยังใช้ชีวิตอยู่ได้ในความมืดในท่าที่สุด
กลัวการอยู่คนเดียว ผู้เขียนก็เป็นนะครับหลาย ๆ ครั้งเลยที่ต้องอยู่คนเดียวไปทำอะไรคนเดียวมันรู้สึกว่าเราเคว้งคว้างไปหมดเลย เริ่มต้นจากตอนเด็กผู้เขียนไม่กล้าที่จะเข้าไปในเซเว่นอีเลฟเว่นที่มีคนเยอะแยะและเดินเข้าไปหยิบของแล้วมาจ่ายตังค์เพราะว่ากลัว ซึ่งตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าจะกลัวอะไร คงเป็นเพราะว่าเวลาไปซื้อของทุกครั้งจะเดินไปกับคุณพ่อคุณแม่ ทำให้ไม่ต้องหวาดระแวงอะไรทั้งสิ้นเราแค่หยิบของแล้วไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์เพียงแค่นั้น มันคงเป็นความกลัวที่จะต้องเจอกับสิ่งแปลก ๆ ใหม่ ๆ ละมั้งครับ หรือแม้กระทั่งตอนที่เริ่มเรียนมหาวิทยาลัย ผมเองก็กลัวการที่จะต้องไปอยู่มหาวิทยาลัยเพียงคนเดียวใช้ชีวิตลำพังโดยที่ไม่มีพ่อแม่อีกแล้ว ในช่วงแรกมันก็เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะใช้ชีวิตอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งนั้นเพราะว่าเพื่อนเก่าๆก็แยกย้ายกันไปเรียนตามสถานที่ที่จะแตกต่างกันไป ทำให้เราไม่มีเพื่อนที่ไปอยู่ที่นั่นเลย แต่พอใช้ชีวิตไปสักพักเราก็รู้สึกว่ามันก็ไม่ได้แย่อะไร เราก็ใช้ชีวิตคนเดียวได้ ความกลัวจะเข้ามาเพียงแค่ครั้งแรกของเราครับหลังจากนั้นมันก็จะเป็นความเคยชินที่เราสามารถทำไปโดยไม่รู้สึกถึงความกลัวแล้ว
สุดท้ายก็คิดอยากจะยกตัวอย่างก็คงจะเป็นความกลัวที่จะเป็นที่อับอายของสายตาคนอื่น เคยไหมครับเด็กออกไปพูดหน้าชั้นเรียนทุกครั้งจะทำให้เรารู้สึกสั่นและหวาดกลัว กลัวว่าการออกไปแล้วเราจะทำได้ไม่ดีเท่าที่เราตั้งใจไว้ หรือกลัวว่าเพื่อนเราออกไปแล้วจะถูกเพื่อนๆในชั้นเรียนหัวเราะให้กับสิ่งที่เราได้พูดออกไปผิดพลาด คงจะเป็นความอับอายที่ไม่มีใครลืมเลือนได้เลย เช่นเดียวกันครับถ้าหากว่าเราได้ออกไปพูดหน้าฉันเรียนบ่อย ๆ มันก็คงจะทำให้เรามีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้นและท้ายที่สุดนั้นความกลัวก็จะหายไป
เห็นไหมล่ะครับว่าความกลัวนั้นเป็นสิ่งที่เราจินตนาการขึ้นมาเองทั้งนั้นเพียงแค่เรากล้าเผชิญหน้าความกลัวเหล่านั้นก็จะหายไป
ถ้าหากคุณอยากสุขภาพดี และถ้าหากเสียใจ จนต้องเก็บไปร้องไห้บ่อยๆ มันอาจส่งผลให้ปอดของเราทำงานหนัก ได้อีกที่ worldcongressacg2017.org
